Tekst en muziek: Frans Kerkhof en Ko van Santen
(1964)
Voor mij een cocktail, Joe
Ik moet zoveel vergeten
Toe, nog een cocktail, Joe
En staar me niet zo aan
Wanneer ik mijn verdriet met alcohol kon meten
Dan zou in heel je bar geen volle fles meer staan
Geef mij een cocktail, Joe
En let niet op mijn woorden
Je meent het goed met mij
Maar wat koop ik daar voor
Gedachten kun je ’t best met alcohol vermoorden
Wat zou jij doen, als je ’t liefste op aard verloor
Het gaat al beter, Joe
Je zult me nog verplichten
Dat lege hart in mij
Voelt niet zo koud meer aan
Kom, nog een cocktail, Joe, trek niet van die gezichten
Je ziet, ik kan nog steeds op beide benen staan
Zo is het beter, Joe
Je bent me aan ’t verwennen
Dat ernstige gezicht
Maakt je zowaar charmant
’t Is waar, in tijd van nood leert men zijn vrienden kennen
Als ’k hem nu zag, kreeg hij van mij niet eens een hand
Nu denk ik toch aan hem
Kan ik dan nooit vergeten
Weer sluipt die eenzaamheid
Door alle nevels heen
Nee, dank je Joe, ik had het kunnen weten
Er is geen helpen aan, ik denk aan hem, aan hem alleen