Tekst en muziek: Bob Dylan / Vertaling: Rob Chrispijn
(1969)
Een saxofoon die schreeuwt om hulp
De buurman die kruipt in zijn schulp
Mijn handen knijp ik haast tot pulp
Maar het ergste
Is weg te gaan met stille trom
Vertrekken met de Noorderzon
Is een ziekte
En daarmee kom ik het verste
Ik wil jou
Ik wil jou
Ik wil jou juist nou
Ik wil jou
Vanuit mijn venster zie ik vaag
De dronkeman die mij beklaagt
En de zeeman die maar al te graag
Mijn plaats inneemt
En ik vraag de man om weg te gaan
Naar een land hier ver vandaan
Omdat ik, ik hem niet uit kan staan
Is dat zo vreemd
Ik wil jou
Ik wil jou
Ik wil jou juist nou
Ik wil jou
En alle vaders zijn nu kwaad
Hun lieveling zit zonder
Maar al hun dochters zijn te laat
Want ik lig niet meer onder
Dan gaan ze naar de sociëteit
Praten met mijn kamermeid
Ze liegt en ze heeft de tijd
Meer heeft ze niet
Ah, ze is vindingrijk
En ze zegt steeds dat ik op haar lijk
En ze geeft me altijd gelijk
Maar meer geeft ze ook niet
Ik wil jou
Ik wil jou
Ik wil jou juist nou
Ik wil jou
Kijk je muzikant die lacht me uit
Hij ging zijn gang, ik brak zijn fluit
Een lelijk, vals geluid
Blies hij, nietwaar
Maar, maar, ik deed het omdat hij loog
En omdat die ploert jou bedroog
En veel te laat de laan uit vloog
En omdat, omdat
Ik wil jou
Ik wil jou
Ik wil jou juist nou
Ik wil jou
Ik wil jou
Ik wil jou juist nou
Ik wil jou