Tekst en muziek: Jan Savenberg
(1990)
’t Is niet zo lang geleden
Maar ’t lijkt een ver verleden
Ze heette Domino
Of ze noemde zich zo
En zij had in haar ogen
Het blauw van regenbogen
Ze hield niet van Clouseau
Wel van Mozart en zo
En bij het ochtendgloren
Was ik al lang verloren
Het was echt goed raak
Ik heb een vreemde smaak
Ze is niet lang gebleven
Heeft geen adres gegeven
Ze heette Domino
Domino of zo
Ze hield van verre landen
Van godverlaten stranden
Van wachten op Godot
Zij had cultuur en zo
Er was iets in haar haren
’t Is moeilijk te verklaren
Het leek wel maneschijn
Moet mijn verbeelding zijn
Dan zei ze: “Ik vergeet je”
Ze lachte zelfs een beetje
“Je komt er wel doorheen
Jij redt het wel alleen”
’t Was hard om te verduren
Maar ik ging door heter vuren
Ze heette Domino
Domino of zo
En zij had in haar ogen
Het blauw van regenbogen
Ze hield niet van Clouseau
Wel van Mozart en zo
Er was iets in haar haren
’t Is moeilijk te verklaren
Leek wel maneschijn
Moet mijn verbeelding zijn
Ze zeggen dat ik taai ben
Dat ik een echte haai ben
Het lijkt alleen maar zo
Vraag maar aan Domino
Ik heb in heel mijn leven
Om niemand veel gegeven
Maar wel om Domino
Domino of zo
Ik heb in heel mijn leven
Om niemand veel gegeven
Maar wel om Domino
Domino of zo