Tekst en muziek: Ray Davies / Vertaling: Henk Westbroek
(1998)
Als mijn vrienden zouden zien
Hoe ik rondrij als een filmster
In een lange limousine met chauffeur
Zouden ze me vragen wie ik denk dat ik ben
Plagend lopen klagen dat ik hen niet meer ken
Als mijn vrienden zouden zien
Hoe mijn hele hotelsuite
Is behangen met gordijnen van satijn
Zouden ze nog geen seconde mij willen zijn
In mijn gouden kooi
Lijkt de echte wereld buiten soms zo mooi
Ik leef heus wel mee:
Kijk de hele dag teevee
In mijn huis van glas
Denk ik soms terug aan hoe het lang geleden was
Trap weer in een plas
Ruik de geur van zomergras
Als mijn vrienden zouden zien
Hoe ik hier loop te flaneren
In de kleren van een uitgeleefde nicht
Zouden ze me zeggen midden in mijn gezicht
Dat ik stapelgek ben of verkeerd voorgelicht
Als mijn vrienden zouden zien
Hoe ik brieven schrijf aan niemand
Enkel opbel naar een antwoordapparaat
Zouden ze me vragen of ’t wel goed met me gaat
In mijn gouden kooi
Lijkt de wereld buiten soms zo’n grote klerezooi
Ik doe niet meer mee
Zie het liever op teevee
In mijn huis van glas
Blijft alles zoals het was
Als mijn vrienden zouden zien
Hoe mijn luxe leven leeg is
Hoe ik bijna niet meer met een ander praat
Zouden ze haast denken dat het slecht met me gaat