Tekst: Teun de Winter / Muziek: Ronald Schilperoort en Hans van Eijck
(1996)
Na jaren is de liefde
Tussen ons wat uitgebloeid
Waarschijnlijk zijn wij ongemerkt
Elkaar dan ook ontgroeid
Ben jij of ik veranderd
Ik mis jouw lieve lach
Ik krijg steeds vaker het gevoel
Dat jij me niet meer mag
Wil je me soms kwijt
Wil je me soms kwijt
Sta ik hier in de weg
Hoort alles wat ooit was
Tot het verleden
Morgen krijg je spijt
Morgen krijg je spijt
En voel je eenzaamheid
Is dan die droom van ons
Voorgoed verdwenen
’k Heb zo’n voorgevoel: je komt bij mij
Met een roos weer aan de deur
Al is de liefde tussen ons wat uitgebloeid
We zijn met elkaar door de jaren vergroeid
Wil jij nu gaan proberen
Om te leven zonder mij
Zijn we nu dan uitgepraat
Is alles echt voorbij
Wil je me soms kwijt
Wil je me soms kwijt
Sta ik hier in de weg
Hoort alles wat ooit was
Tot het verleden
Morgen krijg je spijt
Morgen krijg je spijt
En voel je eenzaamheid
Is dan die droom van ons
Voorgoed verdwenen
’k Heb zo’n voorgevoel: je komt bij mij
Met een roos weer aan de deur
Al is de liefde tussen ons wat uitgebloeid
We zijn met elkaar door de jaren vergroeid
De herinnering die ons verbindt
Draag ik met me mee
Een liefde die voor eeuwig leek
Bestond toch voor ons twee
Ja, ja, voor ons twee
Wil je me soms kwijt
Wil je me soms kwijt
Sta ik hier in de weg
Hoort alles wat ooit was
Tot het verleden
’k Heb zo’n voorgevoel: je komt bij mij
Met een roos weer aan de deur
Al is de liefde tussen ons wat uitgebloeid
We zijn met elkaar door de jaren vergroeid