Tekst en muziek: Toon Hermans
(1997)
Ik was een schuchtere naïeverd
Van de liefde wist ik niets
Toen riep jij opeens: “Dag lieverd”
En je sprong achterop mijn fiets
En we reden naar de zee
En je haren waren blond
En ik vond het onbegrijpelijk mooi
Dat iemand mij een lieverd vond
Ik fietste naar een rustig plekje
Met dat indrukwekkend kind
Naar een afgelegen stekje
Net zo’n beetje uit de wind
En toen zei ze weer iets liefs
Wat ik niet helemaal verstond
Maar ik vond het onbegrijpelijk mooi
Dat iemand mij een lieverd vond
Ze droeg een vrolijk strooien hoedje
Toen ze daar zo naast me zat
En ik dacht: “Dat kind dat doet je”
Dacht: “Dat kind doet je wat”
’k Had het nauwelijks gedacht
Of ze kuste me op mijn mond
En ik vond het onbegrijpelijk mooi
Dat iemand mij een lieverd vond
Ik was niet bepaald een echte vlotterd
Ik kreeg het warm en ik kreeg het koud
Ik weet nog dat ik heb gestotterd
“Wat zijn aan zee de zoenen zout”
Ik hoor nog haar lieve lach
Volop schallen in het rond
En ik vond het onbegrijpelijk mooi
Dat iemand mij een lieverd vond
Ik heb stil naar haar geluisterd
De lieve dingen die ze zei
Toen heeft de zee mij ingefluisterd
Kom een beetje dichterbij
En toen hebben we gevrijd
Tot de maan te schijnen stond
En ik vond het onbegrijpelijk mooi
Dat ik haar zo’n lieverd vond